Op woensdag 14 oktober is tot ons grote verdriet Rudolf Suermondt overleden. Rudolf is 82 jaar oud geworden. Mede-oprichtster Joukje Kuipers-Eikelboom schreef onderstaande in memoriam.

Rudolf was oprichter van onze club. Hij woonde met zijn ouders in het Ólde Spieker”, naast de "Spaanse Graven” op Molecaten. Een prachtige plek om rond te struinen in de bossen. In 1952 waren er Olympische Spelen in Helsinki, en dat bracht ons op het idee om die spelen na te spelen. Hardlopen, hoog- en verspringen etc. Rudolf was de grote animator en op een gegeven moment kwam Rudolf met een oude hockeystick van zijn moeder en legde ons iets uit over hockey. Van stokken en latjes maakten we toen hockeysticks en van elastiekjes een bal.

Daar in het bos werd de eerste "hockeywedstrijd” gespeeld! Dat bracht ons op het idee om een echte hockeyclub op te richten. Eerst werd een bestuur gevormd en Rudolf was de oudste, 16 jaar, en werd dus automatisch voorzitter. Rudolf had een natuurlijk overwicht en veel ideeën. De groep werd groter en Rudolf ging met zijn vader praten, die voorzitter was van de voetbalclub Hattem. Dit resulteerde in een trainingsmogelijkheid op het voetbalveld, wat toen nog op het huidige industrieterrein ’t Algemene Veen lag. Niet veel later kregen we van de gemeente een knollenveldje aan de Hazenakker, maar we moesten het zelf maar egaal maken. En weer was het Rudolf die het voortouw nam. De hele zomer werd er onder zijn leiding gewerkt. We konden daar trainen, maar thuiswedstrijden mochten we bij het gastvrij Epe spelen.

Rudolf was voorzitter, zat in de elftalcommissie, speelde in Heren 1 en trainde diverse elftallen. Hij heeft de basis gelegd voor het Hattemse Heren elftal, wat vele jaren onverslaanbaar was in de toenmalige 1e klasse Oost. Toen er een hoofdklasse kwam, waren het merendeel deze spelers die ook daar furore maakten.

Toen hij zich als huisarts vestigde in Doornspijk, bleef hij belangstelling houden voor de club. Zijn kinderen gingen hockeyen en toen hij met pensioen ging, kwam hij weer in Hattem wonen. Zo belandde hij automatisch weer in diverse commissies, waar hij zeer gewaardeerd werd, door zijn weldoordachte en heldere opinies. Zolang zijn gezondheid het toeliet, stond hij op zijn vaste stek, achter het doel van de tegenstander, naar Heren 1te kijken, vergezeld door zijn trouwe hond. Op de ledenvergaderingen gaf hij met zijn prachtige stem, het bestuur vaak nog raad en bedankte hen altijd aan het einde van de vergadering. Zijn beminnelijkheid en zijn vermogen om op intuïtieve wijze problemen op te lossen, waren in het oog springende eigenschappen.

Rudolf jouw club de H.M.H.C. droeg je in je hart, maar de H.M.H.C. zal jou altijd in hààr hart blijven dragen. Jouw naam blijft voor altijd verbonden aan de hockeyclub Hattem!

Wij wensen Willemien, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte dit verlies van hun bijzondere man, vader en grootvader te dragen.

Bestuur en leden, Hattemse Mixed Hockey Club.